De slaap van Ondine

Waternimfen hebben geen ziel, dat is bekend. Ze worden aan het einde van hun leven, na zo’n 300 jaar, schuim op de golven. Ondine is zo’n waternimf en ze besluit, nu ze vijftien jaar is, dat ze een ziel wil. Mensen hebben een ziel. Daarom wordt ze verliefd op de eerste de beste menselijke man die ze tegenkomt en dat is de diplomaat Hans, die eigenlijk al verloofd is met gravin Bertha. Hans valt echter als een blok voor de mooie Ondine en neemt haar mee om met haar te trouwen. 
Maar Bertha is vastbesloten Hans voor zich terug te winnen en op een kwade dag vindt Ondine haar man in de armen van haar rivale… Dan spreekt Ondine een vloek uit over de arme Hans: “Je zwoer trouw aan me met elke ademteug die je doet, en ik accepteerde je eed. Zolang je wakker bent, zul je ademen, maar mocht je ooit weer in slaap vallen dan zal het je laatste adem zijn!"

Is hiermee het verhaal verteld? Nee. Tegenwoordig is ‘De slaap van Ondine' een medische term die gebruikt wordt bij mensen die lijden aan een ernstige slaapstoornis, een vorm van slaapapneu. Wat alle mensen met slaapapneu gemeen hebben, is chronische vermoeidheid en snurken in de slaap. Niet alleen zijn apneu patiënten overdag doodmoe, hun partners lijden ook. Zij doen geen oog dicht door het gesnurk naast hen.
Hans snurkt wat af naast zijn Bertha, en Ondine is niet van plan Hans in zijn slaap met rust te laten.